Νανούρισμα

Οι αδικίες εικόνες που δεν πάνε εξοχή. Λικνίζονται με το χρόνο του αγέρα γλυκά. Κατατρομάζοντας τα όνειρα του καλού Θεού. Αγκάλιασε-με σφιχτά να χαθώ στα όνειρα του παιδιού.Ένα παιδί ειν' εκεί, καταγής, και βλέπει το μεσήλικα.Μεσόκοπος-με κόπο. Ένα χειμώνα πριν τον ήλιο.Σφίξε-με με-ψέματα στην αγκαλιά-σου.Δεν έχει σκοτάδι. Ψέματα. Μυρίζει θειάφι.Αλήθεια τα ψέματα του φίλου.Ποτέ δεν ήμασταν ούτε , "δυο", ούτε "τρεις", ούτε "χίλιοι δεκατρείς".Το παιδί μόνο-του-είναι-σ' ένα στενό της πόλης του φωτός.Καιρός που πέρασε και έμεινα. Για σένα.Με τη καρδιά μου να χτυπά εδώ.Θέλω τη στιγμή γλυκιά για σένα-αγάπη-μου.Με το μολύβι, σχεδιάζω πάνω στις χρονολογίες εμβατήρια. Για να βρώ-αγάπη-μου μετά το πόλεμο, μόλις τελειώσει ο πόλεμος, ένα χειμώνα πριν τον ήλιο. Κοιμήσου ωραία "Κοιμωμένη" τον ύπνο σου χαλεπά.Το όνειρο χρυσίζει.Κι ύστερα πέσμου στο ξύπνιο την αλήθεια στην πεζή λέξη-που΄ναι τόσο κρύα.